donderdag, maart 06, 2008
Het debat in het Stedelijk
Gisteravond vond in het Post CS-gebouw in Amsterdam een debat plaats over "reportagefotografie nu". Een verslagje:
Rob Hornstra beet het spits af met de stelling dat fotojournalisten hun eigen weg moeten zoeken en niet afwachten tot iemand ze belt met een opdracht. Verder kraakte Hornstra harde noten over de Zilveren Camera-wedstrijd. Hij verweet de jury en het bestuur een bekrompen visie op fotojournalistiek, en stelde voor een nieuwe prijs in het leven te roepen, de Gouden Camera. Na een verhaal van Claudia Hinterseer over het agentschap Noor (dat vandaag precies een half jaar bestaat), ze verving de verhinderde Kadir van Lohuizen, was het de beurt aan Dr. Marta Zarzycka met een theoretische verhandeling over de rol van digitale fotografie in het creëren van een collectief Westers bewustzijn. (Hoewel inhoudelijk niet al te spannend, riep ze met haar verschijning en accent bij sommige toeschouwers vooral gedachten op aan Juliette Binoche in de film Trois Couleurs Bleu). Vervolgens mocht de altijd vriendelijke Steve McCurry een aantal belegen anecdotes hervertellen aan de zaal en aan de afwezige, slecht voorbereide en met steenkolenengels gezegende gespreksleider.
Na een korte pauze volgden wat vlakke gesprekjes en leek de avond in grauwe saaiheid te eindigen totdat Adriaan Monshouwer (commercieel directeur Hollandse Hoogte) Arno Haijtema (voormalig chef fotoredactie Volkskrant) voor de voeten wierp dat de Volkskrant geen respect heeft voor fotojournalisten. Haijtema reageerde als door een wesp gestoken, maar zijn verweer bevestigde alleen Monshouwers gelijk. Volgens Haijtema ligt de oorzaak van alle problemen bij de fotojournalisten zelf. Zij moeten niet klagen over lage vergoedingen voor hun werk, maar blij en trots zijn dat hun foto's in zijn mooie krant verschijnen (al is het voor een grijpstuiver, red.). Hun boterham moeten ze dan maar verdienen met commerciële reclame-opdrachten voor bedrijven als Coca-Cola. Hij stelde de Deense fotograaf Erik Refner daarbij als voorbeeld. Haijtema mopperde ook over de hoge rekeningen die Hollandse Hoogte elke maand stuurt. (Monshouwer: "Hoge rekeningen? Laat die maar eens zien dan. Jullie plaatsen zelden of nooit foto's van ons.") Haijtema vond zelfs dat Hollandse Hoogte juist aan de Volkskrant zou moeten betalen, omdat veel HH-foto's in opdracht van de Volkskrant zouden zijn gemaakt, en verweet fotojournalisten aartsconservatief te zijn door te weinig voor internet te kiezen. Monshouwer stipte nog even fijntjes aan dat dagbladen als de Volkskrant fotografen nog steeds als indringers beschouwen op hun pagina's vol (hoogwaardiger?) tekst, en dat de krant in tegenstelling tot schrijvende redacteuren nauwelijks of geen fotografen in vaste dienst heeft. Daarna was er nog wat ruimte voor vragen uit de zaal, die vooral onverstaanbaar waren.
Rob Hornstra beet het spits af met de stelling dat fotojournalisten hun eigen weg moeten zoeken en niet afwachten tot iemand ze belt met een opdracht. Verder kraakte Hornstra harde noten over de Zilveren Camera-wedstrijd. Hij verweet de jury en het bestuur een bekrompen visie op fotojournalistiek, en stelde voor een nieuwe prijs in het leven te roepen, de Gouden Camera. Na een verhaal van Claudia Hinterseer over het agentschap Noor (dat vandaag precies een half jaar bestaat), ze verving de verhinderde Kadir van Lohuizen, was het de beurt aan Dr. Marta Zarzycka met een theoretische verhandeling over de rol van digitale fotografie in het creëren van een collectief Westers bewustzijn. (Hoewel inhoudelijk niet al te spannend, riep ze met haar verschijning en accent bij sommige toeschouwers vooral gedachten op aan Juliette Binoche in de film Trois Couleurs Bleu). Vervolgens mocht de altijd vriendelijke Steve McCurry een aantal belegen anecdotes hervertellen aan de zaal en aan de afwezige, slecht voorbereide en met steenkolenengels gezegende gespreksleider.
Na een korte pauze volgden wat vlakke gesprekjes en leek de avond in grauwe saaiheid te eindigen totdat Adriaan Monshouwer (commercieel directeur Hollandse Hoogte) Arno Haijtema (voormalig chef fotoredactie Volkskrant) voor de voeten wierp dat de Volkskrant geen respect heeft voor fotojournalisten. Haijtema reageerde als door een wesp gestoken, maar zijn verweer bevestigde alleen Monshouwers gelijk. Volgens Haijtema ligt de oorzaak van alle problemen bij de fotojournalisten zelf. Zij moeten niet klagen over lage vergoedingen voor hun werk, maar blij en trots zijn dat hun foto's in zijn mooie krant verschijnen (al is het voor een grijpstuiver, red.). Hun boterham moeten ze dan maar verdienen met commerciële reclame-opdrachten voor bedrijven als Coca-Cola. Hij stelde de Deense fotograaf Erik Refner daarbij als voorbeeld. Haijtema mopperde ook over de hoge rekeningen die Hollandse Hoogte elke maand stuurt. (Monshouwer: "Hoge rekeningen? Laat die maar eens zien dan. Jullie plaatsen zelden of nooit foto's van ons.") Haijtema vond zelfs dat Hollandse Hoogte juist aan de Volkskrant zou moeten betalen, omdat veel HH-foto's in opdracht van de Volkskrant zouden zijn gemaakt, en verweet fotojournalisten aartsconservatief te zijn door te weinig voor internet te kiezen. Monshouwer stipte nog even fijntjes aan dat dagbladen als de Volkskrant fotografen nog steeds als indringers beschouwen op hun pagina's vol (hoogwaardiger?) tekst, en dat de krant in tegenstelling tot schrijvende redacteuren nauwelijks of geen fotografen in vaste dienst heeft. Daarna was er nog wat ruimte voor vragen uit de zaal, die vooral onverstaanbaar waren.
# posted by Jan-Edward : 12:08
|
|